Hepimiz sevmeyi ve saygı duymayı öğrenebilseydik, dünya çok farklı bir yer olurdu. Okumaya devam et …

…Aynı gece okyanusun öbür ucunda, sahilde sarmaş dolaş oturmuş, mırıl mırıl aşk dokuyan genç bir çift gökteki hilâl ay’ı seyrediyordu. Çok genç, çok âşık ve çok normal görünüyorlardı. Birden tuhaf bir sarsıntı hissettiler. Birbirlerine daha sıkı sarıldılar. Aynı anda bir … Okumaya devam et … sesler, izler ve yüzler …

Kuşlar, nereye gideceklerini bilir. İnsanlar, hiçbir yere gitmeyen yolda! Kızılırmak Deltası Kuş Cenneti Galeriç Subasar Ormanı, Samsun|Türkiye Yazı, fotoğraf: ya Okumaya devam et sense

DOĞA NE İSE, BEN O’YUM Doğa ne ise, ben oyum. Onda ne varsa bende de var. Güneş, toprak, hava, su, bana ve tüm diğer varlıklara yaşam verdi. Bedenlenip, türüme ait bir canlı oldum. Yaşam sürem bitince yine doğaya karışacağım. Belki … Okumaya devam et Yaşam dönüşümdür

Nereye baksam gördüğüm sığlık. Bungunum ve suskun, Boğazımda yıllanmış bir çığlık. Metin Altıok Okumaya devam et domus

“Ben bir kabile kadınıyım ve halkım ormanın kalbinden geliyor. Biz Kattunayakanlar için en önemli şey ormanın iyiliğidir. Ormanda çıplak ayakla dolaşırız. Ormanı kutsal varlığımız olarak görür ve bu şekilde ona saygı gösteririz. Biz ormandan yararlanarak yaşarız ve bu yüzden onu … Okumaya devam et denge

– Ama yeşil, dünyanın rengidir. Yaşayan şeylerin, yaşamın rengidir. – Ve çürümenin. – Evet. – Odalarımızı o renkle süsleriz , çamaşırlarımızı o renge boyarız. Ama taşların üzerinde görmeye başlarsak hemen var gücümüzle ovalamaya başlarız. Cildimizin altında büyüdüğünü görürsek kanatıp boşaltırız. … Okumaya devam et yeşil, geriye kalandır

Okumaya devam et soen

On yıl önceden bir anı: Yoldan geçen arabanın biri, beni yukardan aşağıya çamurlu suyla sıvadı. Bu hızla yaşamak ne diye? Şehirlerde bunu yaşamak doğadaki gibi hoş değil. Bu halimle, önceden olsa geri dönerdim belki de. Şemsiyeyi kapadım, yoluma devam ettim. … Okumaya devam et bir dakika

Köle sahipleri ekmek kaygusu çekmedikleri İçin felsefe yapıyorlardı, çünkü Ekmeklerini köleler veriyordu onlara; Köleler ekmek kaygusu çekmedikleri için Felsefe yapmıyorlardı, çünkü ekmeklerini Köle sahipleri veriyordu onlara. Ve yıkıldı gitti Likya.. … Köleler felsefe kaygusu çekmedikleri İçin ekmek yapıyorlardı, çünkü Felsefelerini … Okumaya devam et Defne Ormanı

“Mavi gezegen, insanıyla, çevresiyle, değerleriyle ölüyor! Bu sararmış zamanların ya içindesinizdir ya da dışında… Ortası yok! İnsanlık kurumuş bir dal olarak evren tarihinden düşecek veya taze sürgünlerle yeni bir hayat yeşertecek. Konu budur.” ilhan irem Okumaya devam et Bir ateş yaktın ilhan irem

“Salı oldukça mavidir. Doğadaki en nadir renk. Gök kubbenin & aynı zamanda derinliklerin rengi. Bir keresinde André Derain bana herhangi bir dile giren beşinci rengin mavi olduğunu söylemişti, fakat “mavi” sözcüğü her dilde yokmuş. En az şekilli renk, en cisimsizi. … Okumaya devam et Hiçbir şey, her yerde & sonsuz. Ah.

Bir şiir gelecek biliyorum Lorca
Deniz fenerleri gibi gözlerim yolda
Bir şiir gelecek biliyorum Lorca
Bir şiir gelecek biliyorum yalnayak
İçinde senden bir şeyler olacak
Senden ille de senden Lorca
Yüreğinde bir kurşun
Avuçlarında bir tutam yonca
Kumral karanlıklar içinden usulca.

Bedri Rahmi Eyuboğlu / Lorca’ya şiirinden Okumaya devam et Bir şiir gelecek biliyorum Lorca

Derviş, servinin altına oturdu. Kuşağından neyini çıkardı. Üflemeye başladı. Neyin deliklerinden ağaçlar fırladı havaya, sanki ağaçlar neyin içindeydi de derviş üfledikçe dışarı fırlıyorlardı. Neyin deliklerinden dağlar, dereler, yollar fırladı havaya. Neyin deliklerinden havaya fırlayan ağaçlar, dağlar, dereler, yollar dünyanın öbür … Okumaya devam et Sevdalı Bulut

Gül kokuyorsun, bir de amansız, acımasız kokuyorsun, gittikçe daha keskin kokuyorsun, daha yoğun dayanılmaz birşey oluyorsun, biliyorsun hırçın hırçın, pembe pembe öfkeli öfkeli gül, gül kokuyorsun nefes nefese. Gül kokuyorsun, amansız kokuyorsun ve acı ve yiğit ve nasıl gerekiyorsa öyle … Okumaya devam et GÜL KOKUYORSUN

Her şey birdenbire oldu. Birdenbire vurdu gün ışığı yere; Gökyüzü birdenbire oldu; Mavi birdenbire. Her şey birdenbire oldu; Birdenbire tütmeye başladı duman topraktan; Filiz birdenbire oldu, tomurcuk birdenbire. Yemiş birdenbire oldu. Birdenbire, Birdenbire; Her şey birdenbire oldu. Kız birdenbire, oğlan … Okumaya devam et BİRDENBİRE

… Dalgalar kıyıya vuruyor ve rüzgâr saçımı savuruyor.Bu hissin iyi olduğunu anlat.Karanlık bulutların yerini okyanus sisinin aldığını anlat.Yeni bir dünyanın bizi beklediğini anlat.Sizi beklediğimizi anlat.Dönmenizi beklediğimizi. Okumaya devam et IO

“Uzun süre yol aldılar ve hiçbir şey bulamadılar. En sonunda, küçük bir ışık fark ettiler: Burası, Dünya idi…” Voltaire (Micromegas Ve Diğer Hikâyeler, Türkçesi: Hasan Fehmi Nemli) Çocuklar Ağlamasın Çocuklar ağlamasın / Hiç ağlamasın / Güneşte yunmuş bir damla su. … Okumaya devam et Burası: Dünya

Okumaya devam et A Million Times

Kim Demiş Ağaçlar Okuma Yazma Bilmez Diye

Belki Bir Gün Nobel Ödülü Bile Alabilirler

Bu yazı ağaçları bilmenize, tanımanıza yardımcı olarak, ciğerlerimizin yanmaması konusunda daha etkin çaba göstermenize, sorumluluk yüklenmenize katkıda bulunabilmek amacıyla kaleme alındı..

Yanan Ağaçlar mı, Ciğerlerimiz mi? Okumaya devam et Kim Demiş Ağaçlar Okuma Yazma Bilmez

İnsanlar ölüyor, yuvalar, seralar, tarım arazileri, ağıllar yok oluyor. Kızıl çamlar, zeytin ağaçları, meşeler,  gürgenler, akasyalar, kekik otları, kuşburnu, dağ elması, böğürtlen dikenleri, kaplumbağalar, arı kovanları, karacalar, yaban keçileri, alageyikler, börtü böcek… kavrulup kül oluyorlar. Ormanlar, yan yana gelmiş ağaç toplulukları … Okumaya devam et Külden sonra unutmamalı!

Okumaya devam et sisten beşiğin içinde

Dünyayı verelim çocuklara hiç değilse bir günlüğüne allı pullu bir balon gibi verelim oynasınlar oynasınlar türküler söyliyerek yıldızların arasında dünyayı çocuklara verelim kocaman bir elma gibi verelim sıcacık bir ekmek somunu gibi hiç değilse bir günlüğüne doysunlar bir günlük de … Okumaya devam et “çocuklar dünyayı alacak elimizden, ölümsüz ağaçlar dikecekler”

Okumaya devam et gece, müzik, dans

Fotoğraflar Arzu Eygay, Ophrys apifera (Arı orkidesi). Bahçenin biyolojik çeşitliliğinden kıymetlilerimiz. Salep elde etmek için doğadan söküm, bilinçsiz hayvan otlatma, arazilerin tarımsal amaçlı kullanımı, artan turistik yapılaşma gibi pek çok nedenle orkideler ve orkidelerin yaşam alanları yok oluyor. Nejdet Bozkurt’un … Okumaya devam et Bir Aşk Hikayesi

“Doğa sizi dinginliğe eriştirebilir. Bu onun size armağanıdır. Doğayı dinginlik alanında  algıladığınızda ve onunla o alanda birleştiğinizde, farkındalığınız o alana nüfuz eder. Bu sizin doğaya armağanınızdır.” Eckhart Tolle (Dinginliğin Gücü – Akaşa Yayınları) Fotoğraflar, Arzu Eygay 1- Pallenis spinosa (Asteraceae), … Okumaya devam et armağan

“Zaman kum gibi akıyordu. Yüzlerce yıllık karanlıkta aşk akıp gitti…” Jorge Luis Borges, Kum Kitabı Çeviri, Yıldız Ersoy Canpolat, İletişim Yayınları fotoğraflar, yaprakayse (Cerastium tomentosum) Okumaya devam et yüzlerce yıllık karanlıkta

Dedi ki; “Bin yıldır tanışıyormuşuz gibi..” fotoğraf, bahçemden çok sevdiğim akasya ağacı Okumaya devam et yeryüzünün sesi

“Her birimiz diğerinin ışığında duruyor.”*

Karadeniz’in kıyısında doğan bu kızın aklından son bir sene sık sık bu cümle geçti. Dün kapıma içinde yoncalar olan bir demet papatya bırakılmıştı. Akdeniz’in güneşinden. Doğum günümü bilen biri olduğu için değil. Yansıma. Mutluluğun aranacak bir durum olmadığının, her şeyin birbirine bağlı olduğunun anımsatıcıları. Birbirimizin ışığında aydınlanmak varken, neden …….? Ben dikenlere çiçekler takarken, sen neredeydin?

yaprakayse

*The Thin Red Line – James Jones, Terrence Malick

Tablo detay, Young Girl with a Garland of Marguerites:  Sophie Gengembre Anderson (1823 -1903)

Okumaya devam et “yansıma”

Doğa Konuşuyor – Doğa Ana ( Julia Roberts ) Bazıları bana doğa der. Kimisi ise “Doğa Ana.” 4.5 milyar yıldır buralardayım. Senden 22.500 kat daha uzun süredir. İnsanlara ihtiyacım yok doğrusu. Ama onlar bana muhtaç. Evet, geleceğin bana bağlı. Ben … Okumaya devam et Ben doğayım

Ağaçlara su yürürken gittiğini öğrendim. Sümbül ve leylak zamanı. Kırlangıçlar dönmüştü, yapraklar gibi yinelenen. Şiirlerde teselli ve umut bulmak gibi onların şarkısı. Ağaçlara su yürürken, senin için şarkı söyledi nehirler, bir de ben. Doğuma ve ölüme. Kelimelerin gücü vardır. Kalbin … Okumaya devam et Ağaçlara su yürürken

Dedi ki; “Damarlarımda deli taylar koşuyor..” Okumaya devam et Dedi ki

Ayla örtünüyoruz çağlardır, buğulu camlar ve farklanmış yüzümüzle. Başkaları uygarlıktan sözediyor, bilmeden her geriye dönüşün belki ulaşılmaz bir ileriye adım olduğunu. Tohumdan korkuyoruz, yeryüzünün ilgisizliği hafif kılıyor bedenlerimizi, bakışımız göğe yönelirken yürekler serin tutuluyor. Sonra her çınlamayla endişe güğümleri omzumuza … Okumaya devam et zaman, yer, sonra

“Dal goncayı bir sabah açılmış buldu Gül melteme bir masal deyip savruldu Dünyada vefasızlığa bak, on günde Bir gül yetişip, açıp, solup kayboldu” Ömer Hayyam Dağı dinledin mi? Yola çıkan patikayı! Sarılmanın güzelliğini bilirken, yüreğin yetmedi mi yeryüzünü kucaklamaya? Bak, … Okumaya devam et her şey dağılmış

Pek çok kültürde ağaçların ruhu olduğuna inanılmakta olup, yazılı kayıtlarda en eski ağaç ruhu, Yunan mitolojisindeki Dryadlardır. Dryad kelimesi Yunanca “meşe ruhu” anlamına gelmekle birlikte, diğer ağaçların ruhu için de bu tanım kullanılmıştır. Hamadryadlar da dryadların bir çeşidi olup, yaşadıkları … Okumaya devam et ağaç ruhları, ağaç perileri, orman perileri

“Güçlü bir benlik duygusu, müthiş bir özgüven ve en önemlisi de nezaket. Ve bence, doğada geçirilen binlerce saatin bir çocuğa öğretebileceği şey tam olarak bu.” Craig Foster ( Belgesel Film, My Octopus Teacher ) Görsel  ( fractal, Mystic Art Design … Okumaya devam et tam olarak bu

Bir iyilik bir kötülüğe karışıp akarken yaşam İsimsiz onlar Kaya diplerinde açan çiçeklerden habersiz Onlar için kim şarkı söyler Kalbimizin yerini unutmayacağımız bir yıl dilerim.. y.a. Okumaya devam et Bir yol var.. olur ya..

kederli ağaçlar yol kenarları gizli kedi kentinin girişi durgun suların çığlığı dünyanın çocukları kuş dili ümitli ümitsiz milyarlarca kalp ağrısı çok şey var anlaşılacak ( yaprakayse ) ( resim, Anna Ewa Miarczynska ) Okumaya devam et düşünceler

Ben ormanım.

Senin kirlettiğin havayı toplar, sana temizleyip veririm. Suyunu arındırır, kıyılarını korurum. Ama sen beni kesmeye devam ediyorsun. Havaya karbon salıyor, gezegeni ısıtıyorsun. Bazılarınız bana destek olsa da, çoğunuz bana sırtınızı çeviriyorsunuz. Ama ben dayanıklıyım. Büyümeme izin verin ve iklim probleminizi beraber çözelim. Bir ağaç düştüğünde duymayabilirsiniz ama milyonlarcası düştüğünde emin olun bunu hissedeceksiniz. Okumaya devam et Ben Ormanım

Bir çam ağacısın Sorgun Ormanı’nda. Bir kumru, anne bir kedi, balıkların pulu, denizlerin kumu, sokaklarda dolaşan yavru bir köpek, bir kaplumbağa, o karaca.. Son ağaçta sincap, Madra Dağı’nda meşe, Burdur Gölü’nün sazları, Karadeniz vadileri.. Arada bir olmayanından “İnsan” . Yastığın … Okumaya devam et Daima..

Okumaya devam et iki gökyüzü

Doğa Konuşuyor – Ben Mercanım ( Ian Somerhalder ) Ben mercanım. Bazıları benim sadece bir kaya olduğumu sanıyor. Aslında ben, bu gezegende yaşayan en büyük canlıyım. O kadar büyüğüm ki, uzaydan bile görülebilirim. Ama ne kadar daha? Neredeyse 250 milyon … Okumaya devam et Beni öldürmeyi bırak!

“Beyaz adamın kurduğu kentlerin gürültüsü bile Kızılderili’ye acı verir. Beyaz adamın şehirlerinde sakin yer yoktur. Bir çiçeğin taç yapraklarının baharda açarken çıkardığı tatlı sesler ya da böceklerin kanat vuruşları duyulmaz. İnsan bir kuşun yalnız ağlayışını veya su birikintisi etrafında tartışan … Okumaya devam et Hayatın anlamı

Doğa Konuşuyor – Ben Gökyüzüyüm ( Joan Chen ) Yukarı bak! İşte oradayım. Ben gökyüzüyüm, Dünyadaki herkesi sarıp sarmalayan. Sıcacık, koruyucu bir battaniyeyim. Bulutlar, yağmurlar, rüzgârlar taşırım. Bir buz fırtınası da olabilirim. Ben olmasam, sen kızarırsın. Ben, her gün içine … Okumaya devam et Yukarı bak!

Doğa Konuşuyor – Ben Bir Çiçeğim ( Lupita Nyong’o ) Ben bir çiçeğim. Evet, Ben güzelim. Daha önce bunları duydum, Ve bundan asla sıkılmam. Taparlar benim görünüşüme, Kokuma, Görünümüme. Yalnız bir de şu var; Hayat benimle başlar. Bilirsin ya ben … Okumaya devam et Ben bir çiçeğim

Göğsüne üç gül koydu, üçü de tomurcuktu. Seni seviyorum diyebilenlerindir gökyüzü, diye mırıldandı oroanna. Yeryüzünün taştan kulelerinde, bin öpücüklü göğün altında uyu. Kurumuş acılarla dolu zaman, kalsın toprağın altında. Yanıbaşında, ışıltılı sularda yıkanır her gün ay tanrıça. Dokunur sonsuz uykudaki … Okumaya devam et defne dalları altında

Kuşlar göç ediyor posidonia*, nefesi sensin. Ölü ağaçların, yaşam için görkemli bir başlangıç olması gibi. Nar rüyaları düşledim. Kalbim kırıldıkça eteklerimde toplayıp, suya bıraktım. Akıp gitsin de, kuşlar gelip konabilsin diye yeniden eteklerime. Sadece kuşlar.. yaprakayse *( Deniz Çayırları (Posidonia … Okumaya devam et nar uykusu

yüzler düştü yollara birbirine benzeyen yaprak yaprak dağıldı orman geyikler geçti nehirlerden bacaklarında ateşi taşıyan kuşlar gölgelerini bıraktı dağlarda rüzgâr esti narlar yere indi ellerini boyayabilirsin yaprakayse Akrobatik dans, Tarek Rammo & Kami-Lynne Bruin Fotoğraf, Rene Rauschenberger Okumaya devam et ellerini boyayabilirsin

“Gün bu yediveren umuda karşılık gelmiyor. Bir yerlerde bir ağustos kalmış olmalı.” — Gülten Akın — Okumaya devam et gün

Geceyarısı, karanlık bir bozkırda Işıklar içinde akan bir tren kadar yalnızım İçinde onca insan, içinde dünya… Soluk soluğa, demirden bir ırmağa mahkum Ve bilmeyen sonsuzluk nedir, Haklı olan kim bu kargaşada? Ateş ve su, yaşam ve ölüm, irin ve şiir … Okumaya devam et Gülşiir

Hayatta olduğumu kanıtlayan her şeyim acıyor. ( Hakan Günday – Ziyan’daki kelimelerine ithafen ) Bir sabah da uyanıp güneşi, kuşları yaşam sevinciyle selamlamak istiyorum. Derin bir acı hissi.. Şiirler, şarkılar, resimler, filmler, kitaplar iyi ki var.. Herkes biraz şiir okusa.. … Okumaya devam et ziyan

Sabah oldu. Ağaç Her günkü yerine oturdu, bekliyor. Ne güzel biliyor Beklemesini ağaç Ne kadar telaşsız Ne kadar emin. Rüzgâr giriyor koluna Serçe konuyor dalına Doymadan alına moruna Balta saplanıyor beline… Baltanın sapı da ağaç… Gülüyor mu?.. Ağlıyor belki… Neyleyip … Okumaya devam et Ağaç Dili

… İnsan ruhu da doğanın bir parçasıdır ve doğa gibi boşluk kabul etmez. İçinde sevgiyi barındıramayan insan nefretle dolar ve insanlıktan uzaklaşır. Nefret etmeden birine kötülük yapamazsınız. Nefret etmeden birini öldüremezsiniz. Nefreti içinde barındırmak isteyen insan önce kendisinden nefret etmek … Okumaya devam et Sevgiye yer kalmadı mı?

Uygar dünyanın aç gözlü yaratıkları! Hadi kirletin, kırın, yıkın, yakın doğayı şatafatlı yaşamlarınız için. Giderek daha alıcı ve bencil oluyorsunuz; verdiğiniz her şey, su bile kendi çıkarlarınız için. Canlıların yaşamak için tek bir amacı vardır: Üremek ve gelecek nesillerini güvenli … Okumaya devam et Yeşillerin Dili

Kendimle konuşmam: – Yaprak, ne yapıyorsun burada! – Kendimi mutlu ediyorum. – Hişt hişt! Bir ormanı, birlikte yok olmaktan kurtardığımız, orman perilerinden canım Harun söylesin de dinleyelim o zaman: ‘Uyan’ Canım kardeşim, bak senin ellerinde hayatımız Uçan kuştaki güzelliği kaybettik, … Okumaya devam et Uçan kuştaki güzelliği kaybettik, hastayız

Bu bizim gökler gibisi hiçbir dağda çatılmamıştır Yıldızlarımızın titremesi yüreğine deprem indirir Hiçbir yerde bu denize bu acı tuz katılmamıştır Topraktan sağdığımız pekmez güneşin başını döndürür Attilâ İlhan Okumaya devam et Memleket Havası

“Hayvanlar olmadan insanlar nedir ki? Eğer bütün hayvanlar kaybolup giderse insanoğlu büyük bir ruh yalnızlığı içinde ölecektir. Hayvanlara ne olduysa insanlara da aynısı olur. Her şey birbirine bağlıdır. Yerkürenin başına gelen, yerkürenin çocuklarının da başına gelecektir.” ( Kızılderili Sözü ) Okumaya devam et unutmamalı

sonunda sonunda yağmur mavisi bir akşam okşadım kuşların sevincini saçılmış nar gibiydiler ağaçların üstünde dizginsiz kuşkusuz ( yaprakayse ) Çiçek ve Bahar Tanrıçası Flora, Pompei Freski (Napoli Ulusal Arkeoloji Müzesi) Ekran görüntülerini aldığım videoyu buradan izleyebilirsiniz Okumaya devam et külden sonra

… çıplaktır dağlarımız bir beter çıplak ağlatacak kadar çıplak bağırtır adamı günortasında bu müstehcen çıplaklık kesik başlar gibidirler yuvasız kuşlar gibi dinleseniz duyarsınız ardıçların meşelerin çamların çığlıklarını dönüp dolaşırlar yüzlerce yıldır o hazin, o korkunç, o müstehcen çıplaklıkta turuncudur bizim … Okumaya devam et gecenin içinde ayçiçekleri

Halbuki korkulacak hiçbir şey yoktu ortalıkta Her şey naylondandı o kadar Ve ölünce beş on bin birden ölüyorduk güneşe karşı. Ama geyikli geceyi bulmadan önce Hepimiz çocuklar gibi korkuyorduk. Geyikli geceyi hep bilmelisiniz Yeşil ve yabani uzak ormanlarda Güneşin asfalt … Okumaya devam et “Geyikli geceyi hep bilmelisiniz”

“… Dünya, güneşe çok yakınlaşıp da yanmaya başlayacağı zaman, gezegenimizdeki insanların gitmeleri gerekecek ve tarihe ‘Büyük Göç’ diye geçecek olan bu olay, böylece başlayacak. İnsanlar olabilecek her şekilde evlerini terk edecekler. Hep beraber Büyük Sahra’da toplanacaklar. Orada bir çocuk uçurtma … Okumaya devam et uzaklar

Çocuktum, Oyun oynardım bahçemizde. Saklambaç, körebe… Yufka yapardı komşu teyzeler. Kokusu yayılırdı, Yedi mahalle öteye. Arasında peynir… Bazlamalar verilirdi ellerimize. Büyüdüm; Komşu teyzeler yufka açmaz oldu. Çocukluğum, Yufka kokularıyla kayboldu. Çocuktum, Uçurtma uçururdum. Yükseklerde süzülüşüne, Öyle bakar dururdum. Dere tepe, … Okumaya devam et kaybolduk

Bir dere kenarında oturup, kurbağaları dinlemeyi severim ‘Özgür bir dere’ kenarında oturup, kurbağaları dinlemeyi severim Okumaya devam et dere kenarı

Kalp bağını kesenler, yağmurun toprakla buluşmasına engel. Çimento kokusu yağmurdan sonra arda kalan. Gündüz sefaları gülüyor bir yerlerde. Ayçiçeklerinin yüzü güneşte. Bir yer var. Bir yer var. Bir yer. Aşk’ın ötesinde.. ( yaprakayse ) Okumaya devam et öte

Jean-Philippe Rameau – (Les Indes galantes) operasından Forêts paisibles (huzurlu ormanlar) Paris Bastille Operası Okumaya devam et huzurlu ormanlar

orman yolumu değiştirdi usulca sancılı su perileri boğuldu gördüm deniz kızları yok diyenleri herkesin kendi hikayesi var inanmayı seçiyorum hafızaya düşlere ümide ( yaprakayse ) Okumaya devam et suyun mahcubiyeti

Bir an gelir dünyanın müziğini duyarsın.. Okumaya devam et an gelir..

Büyüdük çocukluğumuzdan Büyüdük tarihe usulca Biz bir yana, doğa bir yana Doğanın yanında bir başka doğa Karşıdan bize gözlerimiz mi bakan? Ve güneş altında ölümlü tanrılara Hâlâ şaşkınlık içinde yonutlarda Susar doğadan ayrı düşmüş insan İnsanın boşluğunda doğa. (3) Yirminci … Okumaya devam et insanın mutluluğunu yitirdiği gün

Görmek, düşünmek, farkında olmak, tercihler… Yolcuyuz biz bu dünyada, ya olduran ya öldüren.. yazı-fotoğraf, yaprakayse Okumaya devam et yaşam, doğa, sen

ağaçça ağaçtaki sabrı anlatıyor zaman bir ağaç oradadır baktığın yerde belki yalnız belki binbir kalabalık içinde orada olduğu yerde içinden yıllar geçmiştir nehirler… şimdi uzaktaki kuşun yuvası ilk doğumu günün ve gecenin… unutursun içini… bakarsın gölgende bir salıncak içindesin… bir … Okumaya devam et unutmaz ağaç seni..

Sardunyalar saksıdan bana bakıyor. Kendime çok fısıldadım bugün. Anıların renginin mavi olabileceğini düşündüm mesela. Füruğ Ferruhzad ve Zekâi Özger’in pencerelerini, yürüdükleri yolları, içlerinde kopan fırtınaları, açan çiçeklerini, genç ölümlerini düşündüm gözlerim dolu dolu. Kendi penceremden yalnız bakmadığımı gördüm bir kez … Okumaya devam et yarınlara

Pencereyi kapama gök dolabilir içeri sen neyi görebilirsin ıslak bir bulutun ağışını mı Pencereyi kapama kuş dolabilir içeri sen neyi taşıyabilirsin kırık bir dalın yükünü mü Pencereyi aç Soluğun çıksın dışarı Sen büyütmedin mi ciğerinde onu Kokusu hayatı yıkasın diye … Okumaya devam et pencere

“… bir ağaca âşık oldum. Elimde değildi. Çiçek açıyordu.” Ali Smith fotoğraf, yaprakayse ( zeytin ağacı ve begonvillerin birlikteliği ) Okumaya devam et ya, bir gün ağaçlar çiçek açmazsa…

Yedi Nisan. Bugün, yeni bir yeryüzü yaşımın ilk günü. Uyandım. Kendime bir şarkı açtım. İlk Şarkılar’dan ‘Dört Mevsim’. Saçlarımı iki yandan tokaladım. Yedi yaşımdaymışım gibi. Mutlu yıllar içimdeki çocuk. Sürüp gitmekte olan onca kötülük içinde kurbağaların, kuşların, ağaçların, gökyüzünün, çiçeklerin, … Okumaya devam et düş biziz.. aşk biziz..

“İnsan kendinden yarattığı şeyden başka bir şey değildir.” Jean-Paul Sartre Acı ve Umut aynı anda. Kuşlar yavruları için yuva yapma telaşında, sesleri birbirine karışıyor. Dünya öyle güzel ki. Simone de Beauvoir ‘ın söylemiş olduğu gibi, “Dünyayı aydınlatan salt sevgidir sanır … Okumaya devam et kuş zamanlar

Belki ölürüz Belki kalırız yarına Dinleriz belki doğanın söylediği her şeyi Belki görürüz yunusların gözyaşlarını Belki düzeliriz Dokunabiliriz yeniden Belki Belki Belki Dünyanın güzelliği ve zarafeti yanında İnsanın iyiliği ve bencilliği Biz gidelim gezegen kalsın Biz gidelim çocuklar kalsın Baharı … Okumaya devam et Belki

Üç gün sürer mi acı, bin maskeli yüzler çağında! Bekleme, gelmeyecek, sahilde ayakların denizle oynarken, yüzünde beliren gülücüklerin içtenliğinde zamanlar. Kuyudayız. Kör karanlık, susuz, çıplak, kirli. Nedensiz değil. Kavak yelleri gibi. Yine de, düşler sokağına açılan bir kapı var ya … Okumaya devam et acı

Dönmeli, geri dönmeli, O sevdalar çağı Dayandım nasıl da Unutamam bir daha artık, O korkular, kaygılardı Uçup gitti göklere. Bir belalı susuzluk Karartıyor damarlarımı. Dönmeli, geri gelmeli, O sevdalar çağı. Bir çayır gibi tıpkı Unutulmuş bir kıyıda, Karamukların, günlüklerin Çiçek … Okumaya devam et kötü olan dünya değil ki

2017 Kasım’ın üçü Salkım söğüt yapraklarını döküyor. Bembeyaz bir bulut tarlası altında, sarı yorganını seriyor.. On üç Kasım önümde dolunay arkamda salkımsöğüt saçlarımdan yıldızları taradım dün gece sanki yeryüzünde hiç kötülük yokmuş gibi bakıştığımız göle 2020 Şubat’ın on sekizinci günü … Okumaya devam et söğüt güncesi

Usulca yana kaydı. Sanki bedenini değil ruhunu sıkıştırmıştı yanına oturan. Gözleri turuncu, sarı yapraklarını vakitsiz dökmekte olan ağaçlara takılıyordu bir bir. Kendi ruhunda fırtınalar koparken, demek yaprakları düşürecek tek bir kımıltı olmamıştı vakti geldiğinde. Yaşlar doldurdu gözlerini. Fırtınalarım suyum var.. … Okumaya devam et kaybolabilirsin, korkma! gök seni izliyor..

Okumaya devam et yolculuk

“Dinlemesini bilene dünyanın bir müziği var.” George Santayana fotoğraflar: Yann Arthus-Bertrand – Kaw Dağı Fransız Guyanası, Pembe Abanoz Ağacı ve 1990 yılında Voh Kalbi, Yeni Kaledonya Okumaya devam et dinlemesini bilene …

önümde dolunay arkamda salkımsöğüt saçlarımdan yıldızları taradım dün gece sanki yeryüzünde hiç kötülük yokmuş gibi bakıştığımız göle yazı ve fotoğraf, yaprakayse Okumaya devam et gizli bir eşsizlik

Bunca acıdan önce masal bilirdim. İçimdeki çocuk, pamuk şekeri bulutların üstüne uzanıverir, Her seferinde büyülü yolculuğa çıkardı. Nehirlere merhaba der, Salkım söğütlere hatır sorardı. Hişşşt yeryüzü! Haberin var mı? Birlikte şarkı söylemiyor insanoğlu!.. yazı ve fotoğraflar, yaprakayse Okumaya devam et Birlikte şarkı söylemiyor insanoğlu!..

“Muhtemelen bu dünyɑ üzerinde gelmiş geçmiş en zeki yɑrɑtıklɑrız. O zɑmɑn nɑsıl olur dɑ, bu çok zeki yɑrɑtıklɑr sɑhip olduğu tek evini yok ediyor.” / Jane Goodall (primatolog, etolog ve antropolog, dünyanın en ünlü şempanze uzmanı ve doğal kaynakları koruma gönüllüsü) Okumaya devam et Nasıl olur da!

Sen yarım kalmış bir aşkın Kaçınılmaz sürgünü, Katlanan göğsündeki kayaya. Sen orda şimdi bir hüznü köpürt, Ben bir çocuğa su vereyim burada. Metin Altıok İNSAN KİRLENMESİ Koca derya kirlenir mi hiç! Akarsu pislik tutmaz. İşte size kulağınızda yer etmiş çocukluğumdan kalma bazı sözler. O zamanlar bu sözlere tartışılmaz doğrular olarak bakılırdı. Ama günümüzde koca derya bakın nasıl da kirlendi. Akarsu pislik tuttu alabildiğine. Çevre kirlenmesi öyle büyük boyutlara ulaştı ki, bu konuda en duyarsız kişileri bile kaygıya düşürdü. Kirlilik önlem alınması gereken en yaşamsal sorunu haline geldi dünyamızın. Bugün aklı başında herkes çevreyi koruma konusunda yıllar önce gösterilmesi gereken bir … Okumaya devam et İnsan Kirlenmesi